او همانی است که می گوید و می شود.

اعتماد کردن به او این بار از خودم و تواناییهایم جداست و فقط به لطف و مهربانیش ربط دارد. 

اینچنین نگاهی ایمانی خالص می طلبد. چطور میتوان اعتماد کرد اما باور نداشت!؟ و باور با تردید ناسازگار است. اگر گاهی به کوچکی خودم نگاه میکنم و بزرگی خواسته ام دلم را می لرزاند دلیلی ندارد که بزرگی او را دست کم بگیرم! او همانی است که به هر چه بگوید بشو می شود.